Rouw en verliesverwerking
Wij bieden ondersteuning bij het overlijden van een dierbare, bij scheiding, bij een verhuizing of bij een chronische ziekte.
Er bestaan veel verschillende soorten rouw. Kinderen kunnen rouwen om het overlijden van een dierbaar persoon of om de dood van een huisdier, maar ook omdat hun ouders besloten hebben uit elkaar te gaan. Adoptiekinderen rouwen soms om het verlies van hun biologische ouders.
Rouwverwerking is de manier waarop je kind een plek probeert te geven aan een verdrietige gebeurtenis. Per kind verschilt het hoeveel tijd de rouwverwerking in beslag neemt.
Geadopteerde kinderen kunnen op verschillende momenten in hun leven opeens gaan rouwen om het verlies van hun biologische ouders en over het feit dat ze zijn afgestaan.
Als je gaat scheiden, blijf je samen de ouders van jullie kinderen. Voor de meeste kinderen is het een grote overgang als hun ouders gaan scheiden.
Rouwverwerking bij overlijden van een dierbare of bij het erkennen van een chronische ziekte.
Psychiater Elisabeth Kubler-Ross beschrijft vijf fasen van het rouwproces.
- Ontkenning- het niet willen voelen van het verlies
- Woede-het afreageren van de pijn op anderen
- Marchandeergedrag-overcompenseren om de pijn de baas te zijn
- Depressie-gevoelens van machteloosheid over de huidige situatie
- Aanvaarding-de pijn krijgt een plek en er komt nieuwe energie om verder te gaan
Vaak pendelen mensen tussen de verschillende fasen, maar na een tijd komt er meer rust in het verwerkingsproces.
Belangrijk is om te beseffen dat bij een scheiding tussen ouders, bij verhuizing, het verlies van een dierbare, of bij chronische ziekte, een kind de bovenstaande fasen ook kan doorlopen. Als je merkt dat je kind vastloopt in het verwerkingsproces, bijvoorbeeld: het blijft maar boos, verdrietig, energieloos, bang of klampt aan de ouders, dan kan ondersteuning in het verwerkingsproces heel fijn zijn. Dan krijgt je kind de mogelijkheid om oud verdriet of boosheid te uiten en te leren omgaan met de nieuwe situatie.